Dokładnie. Jak słyszę określenie "pobożny muzułmanin" to chce mi sie śmiać. Znałem co prawda kilku "normalnych", ale im religia nie siadła na łeb i nie byli radykalni. Po prostu mieli tę przypadłość, że urodzili się w rodzinie wyznającej tę religię. Potrafili nawet zjeść ze mną posiłek zawierający wieprzowinę, nic im się nie stało. Ale ci radykalni to chyba ci bardziej "pobożni", są w stanie wetknąć komuś nóż między żebra za zadane pytanie - jak nazywa się człowiek, który czuje pociąg seksualny do dzieci (bo znają dzieje swojego "proroka" i wiedzą, ale to bluźnierstwo przecież zwrócić na to uwagę).

I co źle było? Tyle tu zali ze jestem sam, sama, samo, że brzydka, brzydki, brzydkie, nudne, nudna, nudny i takie tam, że zawsze już sam i nikt mnie nie zeche bo to i tamto. Przy aranżowanym małżeństwie byle ilość krów się zgadzała i masz pewność związku. Miłość nie potrzebna, przyjdzie wreszcie przywyczajenie

Moi dziadkowie mówili, że dawniej na wsi "to morgi żenili", czyli liczył się tylko majątek, a uczucia ludzi wcale, mąż i żona mogli się nienawidzić. I to niby było lepsze? Rozwodów nie było, ale trafiało się, że "baba od chłopa uciekła" albo na odwrót. I były też samobójstwa, moich dziadków sąsiadka się powiesiła, możliwe że wykończył ją psychicznie obsesyjnie zazdrosny mąż. A były też inne historie, że ktoś się otruł, czy wskoczył do studni. Normalnie raj, bo każdy miał ślub i dzieci, czy chciał czy nie

Przeczytajcie lub oglądnijcie sobie lekturę(adaptację filmową) "Chłopi", nie wiem czy to takie kolorowe aranżowane małżeństwa były dla kobiet szczególnie ^^