Jakie dowody miałabym przestawić, aby uznano moją rację?
Dostałam cios w głowę, straciłam przytomność, nie wiem kim był mój oprawca. Nie wiem kto mnie znalazł oraz jak znalazłam się w szpitalu. W szpitalu ocknęłam się w czwartym dniu pobytu.
Coś jeszcze?

@Drzewo

Nie odpowiadaj mu, serio nie warto. Gościu marnuje powietrze i miejsce, niech chociaż nie marnuje Twojego czasu i nerwów.

Mam nadzieję, że jego też ktoś zgwałci. Najlepiej kijem od mopa.

@SchwarzmaIer2, czyli czekaj. Każda osoba zgwałcona (bez względu teraz na płeć, bo mężczyznę też można zgwałcić) jest sobie sama winna, że została zgwałcona?
To, że Autorka chciała mieć dziecko NIE UPRAWNIA nikogo do tego, aby mógł ją zgwałcić.
I jak możesz zarzucać, że za dużo wypiła, skoro straciła przytomność? Wiesz, że od uderzenia można stracić przytomność?
Że nie masz empatii to wszyscy na anonimowych już dawno wiedzą, ale że jesteś aż tak paskudny to aż przechodzi ludzkie pojęcie. Twoje słowa brzmią tak jakby... każda kobieta marzyła o gwałcie, a biednym poszkodowanym zawsze był oprawca, bo został zmuszony / sprowokowany / zaciągnięty podstępem / wprowadzony w błąd. To może jeszcze Autorka powinna mu wypłacić odszkodowanie za uszczerbek na zdrowiu psychicznym?

Pomyślałam o tym samym.

Niby Autorka napisała, że ma wsparcie od przełożonych, więc racja.
Ale z drugiej strony: zależy gdzie pracuje. Nie wszędzie da się nagrać to raz. Dwa Autorka nie będzie chodziła przez cały dzień z dyktafonem. Po trzecie mogą to być komentarze rzucane od tak jak tylko Autorka się zjawi w pobliżu osób komentujących i to nie zawsze - chodzenie z dyktafonem i zastanawianie się, czy "dziś mi się uda przyłapać współpracowników jak mnie oczerniają" może powodować dodatkowy stres dla Autorki i dla jej dziecka.

Przełożeni wiedzą. Przypadkiem usłyszeli takie rozmowy wśród moich współpracowników. Były rozmowy na ten temat. Oni rzucają takimi komentarzami, jak wiedzą, że nikt z szefostwa nie usłyszy i nie ma osoby, co doniesie. Sporadycznie rzucają tymi komentarzami. W szczególności jak pogoda daje mi we znaki i jestem bardziej zmęczona. Nie jest to codziennie, ale bywa uciążliwe.

Oczywiście, że to przemyślała. Autorka nie jest niepełnosprawna. A zrobić aborcje, której się nie chce, bo niektórzy nie chcą być ojczymem to największy brak szacunku do siebie i swoich potrzeb. To, że ty byś czegoś nie mogła, nie znaczy, że inni też nie. Niektórzy są silniejsi od ciebie.

No właśnie w wyznaniu nie ma nic o przemyśleniu tego. Tylko to, że chce mieć rodzinę i być matką. A samotne macierzyństwo nie jest proste, zwłaszcza dla kogoś po tak ciężkim przeżyciu jak gwałt. Nie wiem też czy autorka zamierza kiedykolwiek mówić swojemu dziecku prawdę o tym, kim był jego ojciec, ale wielu ludzi załamałoby się, gdyby się dowiedziało od swojej matki, że są owocem gwałtu. Bywały tu już takie wyznania.

@Hvafaen

Kompletnie nie zrozumiałaś tego, co napisała dewitalizacja.

Wyznanie skupia się na tym, że ludzie ją gnębią za bycie samotną matką. Musiała nakreślić dlaczego będzie samotną matką by wyznanie miało ręce i nogi, ale wyznanie nie skupia się na tym. Dlaczego ma ci się tłumaczyć z tego, że kocha swoje dziecko? Znowu wyskakujesz z tym „W wyznaniu tego nie napisano”, bo nie musieli,

To, że o tym nie napisała znaczy, że nie chciała, bo nie o tym jest wyznanie. Jedynie o tym, że chce tego dziecka, więc je zatrzymała.

Nie musi mi się z niczego tłumaczyć. Sądzę tylko, że silne pragnienie bycia matką spowodowało, że autorka mogła nie do końca świadomie podjąć decyzję o zatrzymaniu dziecka. To, co spotyka ją w wyznaniu to np efekt tego, że jest w ciąży nie mając partnera. Nic nie usprawiedliwia wyzwisk, ale to kolejna z rzeczy, których nie wzięła pod uwagę rezygnując z terminacji ciąży.

Przeca u @Hva też doszło do poczęcia zapewne z udziałem obijania jej twarzy, a więc przez przemoc, choć ona to lubi, więc tu mamy do czynienia z sadyzmem i masochizmem. Tak że dokładnie wie z czym to się wiąże. Ale lubi to.

Dragomir, daj jej już spokój.

No racja. Przemocowy związek, do tego dziecko więc trudniej będzie odejść...ma już dość.

Mój błąd, że nie napisałam o wszystkim.
Gdy ginekolog mnie poinformował o możliwości terminacji ciąży to był ostatni dzwonek na to, jak wróciłam do domu to zaczęłam też o tym myśleć, o czym napisałaś. Z racji, że termin mnie gonił, szybko umówiłam się na wizytę do psychiatry oraz psychologa, bo nie chciałam popełnić błędu przy podejmowaniu tej decyzji, uznałam,że za szybko podjęłam decyzję.
Po wizycie u specjalistów nabrałam pewności, że moja decyzja jest właściwa. Poinformowali mnie o wszystkich za i przeciw, z czy mogę się spotkać, zmierzyć.
Bardziej się zawiodłam na ludziach, z którymi pracuję już tyle czasu. Póki moje krągłości nie były widoczne było w porządku - tak mi się wydaje. Bynajmniej ja nie słyszałam, nie docierały do mnie negatywne komentarze. Dopiero w momencie jak zaczęłam nabierać ciążowych kształtów niektórzy pracownicy zdjęli swoje maski. A pracuję tak samo jak pracowałam przed informacją o ciąży. Nie poszłam na zwolnienie, bo mój obecny stan zdrowia tego nie wymaga.
Nie będę samotną matką, a samodzielną. Ponadto mam wsparcie ze strony rodziców oraz rodzeństwa.
Czy coś jeszcze powinnam dodać? Rozwiać jakieś wątpliwości?

Szacunek dla autorki za siłę i decyzję, ale Ty przesadzasz w tym komentarzu. Dzieciątko wybrało? A jeśli dostanie geny po ojcu, i będzie napyerdalać matkę jak tylko odrośnie odrośnie ziemi, to też będzie że dzieciątko wybrało?

Na genetyce nie znasz się najlepiej. Aby nie powiedzieć, wcale.

Nie bądź śmieszny. Nie mogło 'dzieciątko wybrać', gdyż jeszcze nie istniało.

Dziedziczy się nawet niekiedy sposób odzywania się, jedzenia, upodobania, preferencje. Dobrze że Ty się znasz, czerwona ruro.

Tak Dragomir, trafiłeś. Znam się na tym.

Ale raczej tak słabo chyba, skoro negujesz genetycznie zaprogramowaną skłonność do pewnych zachowań. Wychowanie to jakaś połowa, druga połowa to geny. Mógł się trafić zestaw, który zwiększa ryzyko wystąpienia pewnych zachowań. Ja nie jestem ekspertem genetyki a to wiem, Ty powinnaś tym bardziej a tu taka niespodzianka.

@Dragomir, geny genami, ale można wychować na dobrego człowieka. Wychowanie oraz środowisko mają wpływ na człowieka również.

Taką mentalność można zauważyć w urzędach.