Okres świąt Bożego Narodzenia. Mała ja poszłam razem z tatą do kościoła na mszę. Przez cały czas jej trwania było mi niedobrze, ale stwierdziłam, że dam radę. No i to był błąd. Pod koniec mszy było jeszcze gorzej. Czułam, że zbiera mi się na wymioty, no ale przecież sama nie wyjdę, a poza tym jeszcze trwa msza i nie wolno tak. Organista chyba postanowił zagrać wszystkie znane kolędy, msza dłużyła mi się straszliwie. No i pękłam, no ale przecież nie zwymiotuję w kościele. Co wymyśliłam? Najmocniej jak umiałam zamknęłam usta i zwymiotowałam, ale wszystko zostało w ustach.
Dobra wiadomość jest taka, że nie było tego dużo, zła – był to najobrzydliwszy smak, jaki wtedy znałam i myślałam, że puszczę kolejnego pawia. No i tak walczyłam sama z sobą, żeby tej całej mieszanki nie wypluć. Myślałam, że może tata coś zauważy i mi pomoże. Owszem, zauważył... Że stoję milcząca i nie śpiewam kolęd. No nic, trza sobie radzić samemu. Myślę co by tu, przecież sama nie wyjdę, taty nie poproszę, no bo jak? Więc... połknęłam moje wymiociny.
Msza się skończyła, wróciliśmy do domu, nudności minęły, więc o sprawie nikomu nie wspominałam.
Dodaj anonimowe wyznanie
O matko, dziwnie to zabrzmi, ale podziwiam za coś takiego. Ja mam 22 lata i za każdym razem, od zawsze, jak czuje, że zbiera mi się na wymioty to zawsze przy tym płaczę i "boję się" tego uczucia wymiotowania.
W sumie samo wymiotowanie nie jest 'aż tak złe'. Najgorsze jest to uczucie w gardle tuż przed. Nienawidzę. Wolę ból brzucha, okres, zatwardzenie, sraczkę, siniaki i zastrzyk znieczulenia u dentysty, niż to uczucie przez rzyganiem.
Nope, najgorzej jest tuż po
Mi samo wymiotowanie nie przeszkadza. Byle pierdoła potrafi wywołać u mnie odruch wymiotny, więc się chyba już przyzwyczaiłam. Ale to uczucie po rzyganiu jest straszne. Sucho w ustach, drapie w gardle i ten okropny posmak, którego żadne mycie zębów i gumy nie zabiją. Brr.
O matko... właśnie leżę powalona grypą żołądkową, to wyznanie spowodowało kolejną błyskawiczną wyprawę do łazienki. Ale mi lepiej. Dzięki autorko!
Nigdy więcej jedzenia zupy przy otwartej przeglądarce z anonimowymi. Nigdy. Więcej.
Ja jadłam szczawiowa za która nie przepadam i chyba już jej nie polubię
Niech rzuci kamieniem ten, który nie połknął nigdy swoich wymiotów. Ja pierwszy rzucam. Autorce współczuję wspomnienia
Podpinam się
Ja też nie, mimo choroby lokomocyjnej, która prawdopodobnie zostanie ze mną do końca życia :/
@GwiazdkaAngel a mówili, że z choroby lokomocyjnej się wyrasta... nie wyroslam :(
Ja też nie wyrosłam i jest coraz gorzej. Tylko w dużych autobusach przetrwam niedalekie trasy. Ostatnia moja nadzieja w prawku.
Ja kiedyś połknęłam. Nigdy więcej ugh
Byłam kiedyś w bardzo podobnej sytuacji, było mi niedobrze, ale po prostu nie mogłam zwymiotować w tamtym miejscu. Och nie, jednak mogłam. Tak jak Autorka wyznania, próbowałam połknąć wymiociny, ale nie dałam rady, to było zbyt obrzydliwe.
Nigdy nie zrozumiem jak można do takiego stopnia przejmować się opinią publiczną... Ja bym wybiegła i jesten pewna, że przez myśl by mi nawet nie przeszło, czy ktoś sobie coś pomyśli, czy nie
Tym bardziej, że autorka była dzieckiem. Mnóstwo małych dzieci chodzi znudzone po kościele.
Pierwszy raz jakieś wyznanie mnie obrzydziło. Gratulacje
A wystarczyłoby jedno zdanie: "tato, jest mi niedobrze"... Ale plus za samodzielność :D
w sumie zupełnie nie kumam, czemu nie wyszłaś, ale współczuję:D
Co to za hardcore 😅
Jak miałam kilka lat też połknęłam swoje wymioty tylko, że one obudziły mnie gdy spałam niestety porównując do wyznania moje tak szybko nie minęły bo występowały przez cały dzień zaczynając od obrzygania sobie łóżka
Ps. To była chyba najgorsza rzecz jaką kiedykolwiek połknęłam
Ps.2 Z całego serca życzę smacznego wszystkim którzy teraz jedzą XD