Tak, to jest część fobii społecznej. Widać, że się z nią nigdy nie zmagałeś, skoro masz takie podejście.

No z tym się akurat nie zmagałem, na szczęście jestem bardziej samodzielny niż jakaś pierdoła, która sobie jedzenia nie zamówi. To niech zdycha z głodu, sorry Winetu. A Ty pogłaskaj takich po głowie i zamawiaj im jedzenie do piwnicy, na pewno im pomożesz. Ja przynajmniej zasugerowałem leczenie. Może w niezbyt miłym komentarzu ale na pierdołowatość kop w zad działa niekiedy lepiej, niż pobłażanie.

O osobie z depresją też napiszesz, że jest pierdołą? Niezaradną życiowo? Jeżeli nie masz, żadnej fobii to się ciesz i lepiej nie wypowiadaj, jak nie masz o tym pojęcia... Zapewniam Cię, że taka osoba ma świadomość, jak jest odbierana, czuje się z tym beznadziejnie i ma w głowie milion myśli, a mimo wszystko lęk, który jest nieracjonalny, zawsze zwycięża.

Więc zaproponowałem leczenie, dla osób które chcą się leczyć. Tylko trzeba widzieć że się ma problem i chcieć coś zrobić z nim, a nie cieszyć się, że ktoś zawsze wyręczy.

@psychodreamer:
Tu niestety nie ma z kim rozmawiać. I tak do niego nie dotrze, że się myli. Niektórzy ludzie pozostaną ignorantami, dopóki sami czegoś nie doświadczą na własnej skórze

Ale jeśli mam jakiś problem z którym nie potrafię sobie poradzić i który sam nie przechodzi, to szukam pomocy u odpowiedniego lekarza. To samo napisałem w komentarzach. Nie wiem z czym masz problem teraz.

Dragomir, Ty też masz obszary, w których ktoś mógłby Ci powiedzieć "lecz się, ...…...", nazywając Cię jakimś niepochlebnymi określeniem.

Trudności z telefonowaniem można obejść na wiele sposobów. Czasem ludzie z taką właściwością potrafią naprawdę nieźle ogarnąć życie.

Mnie praca wyleczyła z niechęci do tej formy komunikacji w sprawach formalnych. Raz w roku przez kilka lat miałam do wykonania kilkadziesiąt zawodowych telefonów.

Jak dorośniesz to zacznie. Powodzenia w lataniu po rejestracjach do lekarzy, gabinetach fryzjerskich i nie wiadomo czym tam jeszcze z dzieckiem w wózku czy przy jakimś dziwnym trybie pracy. A żeby coś zorganizować, czy nawet odebrać telefon od kuriera.. Nie wyobrażam sobie.

Argumenty z dupy wyjęte, czemu zakładasz że nie jestem dorosła i że gdy już bym miała być dorosła miałabym mieć dzieci i dziwny tryb pracy? Jak jest coś ważnego to się przemogę, przecież nie skażę nikogo na śmierć bo będę się bała zadzwonić po karetkę. Ale w przypadku gdy mam wybór, wybieram opcję bez dzwonienia.

@Narke3, chyba problem jest w tym, że ludzie różnie definiują fobię. Dla niektórych jest to niechęć, strach i spocone dłonie, ale jak trzeba to się przemogą. A dla niektórych spazmy przy najmniejszym kontakcie, doprowadzanie do sytuacji zagrożenia życia, byle tego czegoś uniknąć, łomoczące serce, wymioty itd. Sama mam fobie w tym drugim rozumieniu :/ myślę, ze dlatego właśnie niektórzy mogą o tym pisać humorystyczne wyznanie, a inni widzą ogromny problem

To jest chyba najlepsze podsumowanie tematu

I Ty, i Cystof nie macie pojęcia, czym jest prawdziwa przyjaźń. Poza tym w historii nie ma słowa, że on ich nie namawia na terapię.
I mówienie o żerowaniu jest dalece nieupoważnione. Żerowanie to osiąganie korzyści z czegoś/na kimś, w formie zaawansowanej bez żadnego własnego zaangażowania - to wtedy jest pasożytowanie. A tutaj przyjaciel pomaga swoim kosztem, nic z tego nie mając.

No, on pomaga nic z tego nie mając a dwie popierdółki tylko na tym żerują.

@didja
A Ty przepraszam, znasz mnie że się o mnie wypowiadasz na podstawie jednego zdania? Trochę pokory.

W historii nie ma nic o tym że ktokolwiek wspomniał o terapii, więc zamiast wymyślać, może skupmy się na tym co wiemy (zakładając że to prawdziwe wyznanie). A wiemy niewiele, jedynie tyle że "przyjaciel" dokarmia ich fobię. Co z tego ma? Potencjalnie wiele, na przykład satysfakcję z bycia potrzebnym. Baa, właściwie to uzależnienie dwóch ludzi od własnego widzimisię potrafi dać kolosalnego kopa na rozpęd w ego.

Polecam poczytać o np. feedersach, zwłaszcza takich którzy nie angażują się w relacje seksualne ale mimo to wydają kolosalne czasem ilości pieniędzy na jedzenie dla osoby dokarmianej.

Pozornie tak jak tutaj, nic z tego nie mają. W istocie psychologiczny aspekt sprawy jest, ło boy, wyrywający z kapci.

Szkoda kasy na świnioka, jak nawet nie ma z tego przyjemności.

Ludki, może jeszcze zacznijmy się kłócić o to, czy autor wyznania ma ładne oczy.

W równym stopniu można to wyczytać z wyznania, jak charakter relacji między trojgiem bohaterów historii.

Ja myślę że alfons zamawia jedzenie dla swoich dwóch homoseksualnych żigolo. Kto przebije moją teorię?

To jest prawdziwy przyjaciel, ale jednostronnie, bo pozostała dwójka, jak wynika z historii, raczej go wykorzystuje. Chyba że ów przyjaciel ma np. problemy z czymś innym i wtedy pozostali go wspierają, to cofam słowa.

@didja, ale potrafią docenić. Myślę, że to już dużo :)