Filmy i seriale dalece upraszczają naturę relacji międzyludzkich, które w istocie są o wiele bardziej pogmatwane. Fikcja jest przemyślana, a w życiu dostajemy losowe karty, którymi musimy grać. Tyczy się to także ludzi, których spotykamy na swojej drodze, bo przecież mamy na to co najwyżej ograniczony wpływ. W sztuce, jaką jest nasze życie, nikt nie dobiera postaci z myślą o zrealizowaniu jakiejś opowieści. Ostatni akt tej sztuki jest niekoniecznie konkluzją, do której wszystko zmierza, a czasem po prostu zwykłym końcem.

To smutne jest. Mam tak samo. Zawsze dawałam serce na dłoni a ja byłam pomijana

A może coś w tobie trzymało tych ludzi na dystans i sprawiało, że woleli się nie zaprzyjaźniać?

Miałam jak mi się zdawało przyjaciółkę. Miała poważne problemy i starałam się robić co mogłam, by jej pomóc. Nie było to łatwe bo była bardzo zamknięta w sobie. Zdarzało się, że mimo mycia wzorową uczennicą z silnym poczuciem obowiązku zerwałam się z nią ze szkoły, szłyśmy do mnie do domu, gotowałam jej obiad i wspierałam psychicznie jak to mogłam, bo była w okropnym stanie. Cóż, jakie było moje zdziwienie kiedy pół roku później dowiedziałam się, że jestem toksyczną osobą, z którą ona dla własnego bezpieczeństwa musi zerwać kontakt...

No cóż, jak mówi przysłowie "prawdziwych przyjaciół poznasz w biedzie".
Przykro mi, że spotkało Cię coś takiego, Autorko.

Mam podobnie, skąd jesteś? No może nie byłam nigdy operowana, ale zostalam przez koleżanki potraktowana równie przykro. A o filmowych przyjaciółkach marzę od zawsze ^^

to juz wiesz, dla kogo sie nie poswiecac
fajnie, ze masz faceta, moze dla niego warto zawalczyc o siebie i pojsc do specjalisty?

Spotkania z rzeczywistością są jak kubeł lodowatej wody na głowę. Nie bierz wszystkiego na poważnie mniej będzie rozczarowań. Nikt ci przecież nie powie że nie przyjdzie.

A ja polecam metina jak już grasz na laptopie . Full dobrych przyjaciół a niektórym to i małżeństwa się udały haha . :D

Jak myślę o przyjaciołach z seriali i filmów, przed oczami widzę wyidealizowane osoby o określonych charakterach, wpasowujących się w kanon. Znałam kogoś, kto usilnie chciał wieść życie jak w książce, tworzył typowe dla fikcji dramy i uważał obecnych wtedy przyjaciół za niewystarczających, bo zamiast wspierać ją w budowaniu tego wyobrażenia, bliskie osoby ściągały ją na ziemię. W końcu grono miał dosyć i uznało, że to tyle, ta znajomość kosztuje za dużo nerwów i zawiera w sobie za dużo wymagań... Nie twierdzę, że tu sytuacja jest ta sama, jednak jest taka możliwość. Co więcej, jeśli autorka (pod)świadomie szuka ludzi "jak z serialu", może trafiać na osoby towarzyskie, trzymające się grupami, aczkolwiek płytkie.