Kiedy zmarł mój wuja, to na jego pogrzebie nie uroniłam ani jednej łzy, natomiast kiedy musiałam uśpić swojego psa, to tak wyłam, że nie dało się mnie przez długi czas uspokoić i musiałam wziąć kilka dni urlopu. Nic nie poradzę, że przeżywam bardziej śmierć zwierząt niż ludzi…
Dodaj anonimowe wyznanie
Bardziej przeżywasz śmierci ludzi niż zwierząt czy konkretnego zwierzęcia i konkretnego człowieka? Po prostu pewnie z wujkiem nie łączyła Cię taka więź co z tym psem.
Kto to jest ten "wuja" ? Dawniej mówiono "wujenka" na żonę wuja, ale określenia "wuja" nie znam. To jakiś regionalizm ? Skąd?
Bo wujek nie umiał się łasić, szczekać i machać ogonem. Taka prawda.
Ostatnio jest chyba taka moda na teksty typu: prędzej pomogę zwierzętom niż ludziom, przeżywam bardziej śmierć zwierząt itd. i zawsze takie osoby wydają się być dumne z tych stwierdzeń. Tymczasem jedyne zwierzęta jakie ich interesują to psy, ewentualnie koty.
A może poprostu przeżywajmy śmierć tych których kochamy i którzy nam są bliscy i tyle.
Ja przeżywam śmierć zwierząt mocniej niż ludzi. Słyszę o człowieku, który zginął z wypadku ze swojej winy, to myślę tylko "należało mu się". Zero sentymentu. Widzę przejechanego na drodze ślimaka - przeżywam, smutno mi, żałuję ślimaka. Bo człowiek może pomyśleć, a zwierzę działa instynktownie.
Żal mi zawsze krzywdy dzieci - bo one są bezbronne. Tak samo, jak zwierzęta. Jak ktoś jest stary i np "nie ma na chleb" - to mi nie żal. Całe życie na to pracował, to teraz ma. Jak całe życie pił i balował, to na starość klepie biedę.
Teraz generalizuję, ale nie znając szerszego kontekstu, właśnie tak czuję.
Idź na terapię.
Mam to samo. Ja akurat płacze na każdym pogrzebie, ale bardziej rusza mnie cierpienie zwierząt niż ludzi. Ludzie potrafią wyrządzić wiele krzywd, pies nigdy cię nie zrani od tak
Głupoty piszesz, jest mnóstwo psów które od tak cie pogryzą.
Ja mam tak samo