#gIuZJ
Nie byłam lubiana w podstawówce, w klasie miałam samych durniów (jeżeli chodzi o chłopaków, tylko dwóch z nich zachowywało się normalnie). To chyba niczego nie ma wspólnego z całym wyznaniem, albo i ma. Ogólnie.. ludzie mnie nie lubią za to że bardzo często krytykuję i komentuję wszystko wokół, za dużo oceniam ludzi, nie cierpię, jak ktoś na siłę próbuje coś zrobić albo być śmieszny (jak ci wspomniani durnie z mojej klasy, dlatego ich nie lubiłam), nie lubię też bardzo, jak ktoś sobie za dużo pozwala, myśli, że może zrobić wszystko co mu się podoba i w tym miejscu przekracza granicę, robi z siebie ofiarę. Nienawidzę narcyzów.
A z drugiej strony ludzie mnie kochają. Zawsze jestem szczera, nigdy nie kłamię (musiałoby się stać coś żenującego żebym to zrobiła!), bardzo bezpośrednia, mówię wszystko, co od razu przyjdzie mi do głowy, od serca. Nie lubię kłamstwa ani kłamać, dlatego nigdy tak nie robię. Żartuje o wszystkim, w danej sytuacji się ograniczam, ale znam też granice: nie robię żartów o np. gwałcie, bo wiem, że tak nie wypada!
No to tak.. trudno.
Niektórzy Cię lubią, a niektórzy nie. To tak jak w sumie wszystkich ludzi...
Na szczęście nie wszyscy wpadli na pomysł, aby to opisać na Anonimowych 😉
Tak, tak, płateczku jesteś wyjątkowy...
...tak samo jak wszyscy inni.
Drama queen 🙄
Na pewno lubisz nie lubieć wielu rzeczy
Nie zrażasz. Po prostu on chciał czegoś innego. Ludziom dużo łatwiej przychodzi zastosować jakiś wykręt w stylu "nie szukam teraz nikogo" niż powiedzieć, że myślę, że nie pasujemy do siebie / nie jesteśmy dla siebie.
To nic złego nie być dla danej konkretnej osoby. Nikt nie pasuje do wszystkich. A inny chłopak może bardzo doceniać Twój styl chłopczycy i Twoje kształty.