#d3NJK

W tym roku rozpoczęłam nowy kierunek w szkole zaocznej i poznałam w klasie kobietę w wieku 53 lat. Jako że mijała mój dom po drodze, to postanowiła mnie podrzucić i w samochodzie zaczęły się wywody, jaka to ona jest pokrzywdzona przez los. Niedawno straciła mamę, teściową, chorowała na raka szyjki macicy i przez to jest najbardziej pokrzywdzoną osobą na świecie, nikt nie ma gorzej od niej. I w końcu zaczęła dopytywać, czy ja - dziewczyna o ponad połowę młodsza - mam jakieś ciężkie przeżycia tego typu.

Opowiedziałam więc jej historię o tym,  jak moja mama dowiedziała się o raku w wieku 40 lat, ja miałam wtedy 20, a mój brat 13. Lekarze, przez to, że został zdiagnozowany szybko, wysłali mamę na zabieg usunięcia zmian rakowych. Za drugim razem, kiedy lekarze chcieli ponowić zabieg, ponieważ zmiany okazały się większe niż przypuszczano, ginekolog zaproponowała usunięcie macicy. Mama od razu się zgodziła - stwierdziła, że dwójka dzieci jej starczy i rodzić więcej nie będzie, a jedyny zaatakowany narząd, bez którego można żyć, zniknie i nie będzie jej więcej grozić. Minęło już kilka lat od operacji i mimo osłabienia organizmu, nie może być lepiej. Mama jest z nami w domu cała i zdrowa.

Na tę historię koleżanka ze szkoły nawyzywała moją mamę od słabych i głupich. Stwierdziła, że mama nie ma prawa nazywać się stuprocentową kobietą, podejmując tak debilną decyzję jak usunięcie macicy.

Czy to naprawdę jest złe, jeśli ktoś nie robiąc innym krzywdę, zrobi wszystko, by przeżyć dla własnych dzieci?
Boeing747 Odpowiedz

Nie poruszałabym tak delikatnych tematów w taki sposób, z taką dziwną osobą. Nie jej sprawa, czy Twoja mama ma macicę.

Lunathiel

@Boeing747 + @wszyscy inni, którzy twierdzą, że nie gada się na takie tematy z obcymi: A ja uważam, że to zależy od osób i sytuacji. Ty tak nie robisz bo nie lubisz (i to jest ok), ale zdarzają się ludzie na tyle otwarci, że każdej nowo poznanej osobie opowiadają historię swojego życia... I robią to tak naturalnie, że nie jest to żadne faux pas (i to też jest ok). Więc to nie jest wcale żadna reguła, tak jak niektórzy pisali. Also, takie "casualowe" rozmawianie o ciężkich przeżyciach może być dla kogoś sposobem na radzenie sobie z przykrymi doświadczeniami. Taki mechanizm obronny - kiedy powtarzasz smutną historię w naturalny/ zabawny sposób, powoli "oswajasz" z nią siebie i innych. Także można, jak najbardziej. Z tym jednym warunkiem, że jeśli mowa nie o nas samych, a o kimś - tu mamie autorki - to trzeba się upewnić, że oni to akceptują.

Boeing747

@Lunathiel to, że ktoś tak lubi robić wcale nie znaczy, że nie jest to żadne faux pas. Jeżeli trzymamy się zasad, to nie poruszamy ciężkich tematów podczas tzw.small talk'u. Ponadto, każdy ma prawo nie życzyć sobie, aby obca osoba mu się zwierzała ze swoich traum i obciążała swoimi trudami. Od tego są przyjaciele, bliscy, terapeuta. Co z tego, że ta Pani się wygada i poczuje lepiej, skoro Autorce się od tej rozmowy pogorszyło i wbrew swojej woli została wciągnięta w przykrą rozmowę na trudne dla siebie tematy.
To o czym piszesz jest ok, jeżeli obie strony są wyraźnie chętne rozmawiać w ten sposób. Nie wolno tego nikomu narzucać.
A pytanie zadanie Autorce przez opisaną w wyznaniu Panią było zupełnie nie na miejscu.
Nie na miejscu był też chamski i okrutny komentarz, jakoby Mama Autorki nie była już kobietą. Nawet nie wyobrażam sobie jak taki komentarz musi zaboleć osobę, która przeszła przez chorobę mamy.
Pisze również z własnego doświadczenia, historia moja i mojej Mamy jest podobna, więc tym bardziej sympatyzuje z Autorką. Trzymaj się dziewczyno, nie jesteś sama, jest nas więcej i nie daj sobie wmówić, że coś z Mamą jest nie tak.
Dużo zdrowia!

Hawker25

@Boeing747 wiem że nie do tematu, ale...
Boeing 747 => Queen of the skies :)

Lunathiel

@Boeing747 "każdy ma prawo nie życzyć sobie, aby obca osoba mu się zwierzała ze swoich traum i obciążała swoimi trudami" - Ano, to jak najbardziej prawda. Ja napisałam tak ogólnikowo, że zależy od osób i sytuacji, ale to fakt, że jeśli nie jest się pewnym, czy nasz rozmówca chce słuchać takich tematów, to lepiej ugryźć się w język niż przytłoczyć go czymś. Wiadomo, każdy ma inne doświadczenia i własne granice. No i nie każdy potrafi zakomunikować, że nie chce rozmawiać o *czymś tam*, więc tak jak napisałaś, takie rozmowy są ok tylko jeśli jest się pewnym, że każdej ze stron to pasuje.

A że kobieta z wyznania zachowała się nie na miejscu to oczywiste. Ba, "nie na miejscu" to wręcz eufemizm. To bardziej włażenie z butami w bardzo prywatne, bardzo trudne przeżycia osoby, której ona nawet nie znała :') Też współczuję autorce, mam nadzieję, że nie dotknęło ją to zbyt mocno, bo cała rozmowa z tą kobietą była naprawdę nie w porządku wobec niej, a ostatnia wypowiedź to już wybitnie chamskie bzdury. Z resztą, autorka na pewno wie, że to tylko opinia jakiejś dziwnej baby 🙃

Lunathiel

@up Miało być "nie dotknęło JEJ to zbyt mocno", ale zamiast zrobić proof-reading jak zazwyczaj, na szybko dodałam komentarz (i takie są tego efekty xD).

JMoriartyy Odpowiedz

Brzmi jakbyś się z nią targowała na nieszczęścia. Po co obcej babie odpowiadasz takie prywatne historie, które do tego nawet nie są twoje?

Kurina3

Targowanie na nieszczęścia, polski sport narodowy

RzeczywistySzok Odpowiedz

Ty tak serio opowiedziałaś obcej kobiecie o tak prywatnej sprawie?

Anonimowane Odpowiedz

Powtarzaj sobie jak mantrę: Nigdy nie dyskutuje z debilem - sprowadzi Cię do swojego poziomu, a następnie pokona doświadczeniem.

Sziwon

Najlepsze co dzisiaj uslyszalam ✌️

ifikles Odpowiedz

Pytała o ciebie a nie o mamę. Trzeba było powiedziec że nie.

Econiks

Grały w grę "kto ma gorzej"

stankojanko Odpowiedz

A po co martwej kobiecie macica?

Cystof

A skąd indziej wziąć małych nieumarłych?

DioBrando

Zabija się dzieci i wskrzesza od razu.

Meanness Odpowiedz

Pani mama jest naprawdę wspaniała! Mogła się bać, źle się czuć z myślą o utracie właśnie tego organu przez takie osoby jak Pani koleżanka. Mogła bać się, że nie będzie prawdziwą kobietą, nie będzie sobą. Jednak wiedziała, że ma dla kogo żyć i wiedziała, że to Pani i Pani brat są jej największym skarbem. Właśnie w ten sposób udowodniła, że jest silna. Podjęła decyzję, która mogła być dla niej trudna, po to, żeby móc zająć się dziećmi. Jeśli ktokolwiek uzna, że nie jest prawdziwą kobietą przez brak jednego organu to niech pomyśli tym stereotypem w drugą stronę, poświęciła się dla dzieci, a dla niektórych właśnie jedynie posiadanie dzieci daje ludziom wartość. Więc zarówno z perspektywy dobrych ludzi jak i z perspektywy stereotypów Pani mama jest jedną z najwspanialszych ludzi na świecie. I wiem, że takich ludzi jest setki. Pamiętam tego typu ludzi ze szpitala i wiem, że pośród nich było wielu wspaniałych ludzi. Każdy jest inny, to oczywiste, jednak nie było żadnego dowodu, by taka decyzja sprawiała, że są gorsi od innych. Byli wciąż tacy sami, niektórzy nawet zmieniali myślenie na bardziej skoncentrowane na innych, czasem coraz mniej przejmując się sobą. Jeśli jeszcze raz ktokolwiek coś takiego powie to może Pani powiedzieć, że gorszą decyzją byłoby zostawić dzieci same tylko po to, by zachować "atrybut kobiecości". Najlepiej jednak, żeby Pani pamiętała wszystkie dobre rzeczy o Pani mamie i po prostu pomyślała o tym, że ludzie, którzy wartość swojego życia widzą tylko w samym sobie, nie zrozumieją, że to co ktoś zrobił dla innych może być o wiele cenniejsze niż to, co mógł zachować dla siebie. Bardzo dziękuję, że Pani żyje. I proszę powiedzieć Pani mamie, że na całym świecie są ludzie, którzy ją podziwiają. Jeśli ktokolwiek powiedziałby jej coś złego, może Pani pokazać jej jak ludzie tutaj ją podziwiają. I jak Pani ją podziwia. Mam nadzieję, że Pani, Pani mama i wszyscy inni ludzie będą zawsze zdrowi i szczęśliwi!

ohlala Odpowiedz

Olej głupią babę ciepłym moczem. A na przyszłość nie opowiadaj obcym ludziom tak intymnych szczegółów z życia mamy. Wątpię, aby ona mówiła o tym byle komu.

Dodaj anonimowe wyznanie